paranoja

kocham jak nigdy,staram sie jak nigdy,zalezy mi jak nigdy...

czy ktos kiedys czul,ze znalazl drugiego siebie tylko w innym....wydaniu(o plec chodzi:)

spokojna i pewna.

pewna ze kocham,pewna ze ty kochasz....ze nie zawiode sie....ze znow skrzydel nie porwie mi wiatr

a na mym palcu zareczynowy pierscionek:)

mam 19 lat....chce...niedorosla-dorosla:)

i cieszy mnie to,ze juz nikt nigdy nie nazwie mnie emocjonalnym betonem:)

slodkie.

czy argumentacja typu"bo ja tak chce" ma mnie wzruszyc? polozyc na kolana?

czy mam smiac sie bo ty sie smiejesz i plakac bo jest ci zle? wybacz ja nie bede udawala wrazliwej.nie bede.nie.

"umyj mnie od srodka" piekne zdanie.ja juz tak nie potrafie,nie potrafie uwolnic sie od tego co bylo,nie potrafie tez zyc z tym co jest,boli mnie twa ignorancja,walka z myslami "kocha mnie?kurwa,kocha czy udaje?" skad to sie bierze? z tego,ze to moze ty jestes emocjonalnym betonem ...i ja bojac sie tego,ze mozesz mnie zranic,gdyz pewna twych uczuc nie jestem sama staje sie betonem.mam byc twarda?jestem!mozesz mowic ,ze uzalam sie nad soba,fuck it.moze kiedys zrozumiesz o co mi chodzi.

"Ty już nie Ty
Ja już nie ja
Wszystko trafił szlag!"

przeczuwam....

jeszcze swieci slonce...

jutro zgasnie.

Witam panstwa bardzo serdecznie:) Kawa?Wino?

ja sie napije piwa...